56.Cień w cień

„Cień w cień. Za cieniem Zuzanny Ginczanki” – Jarosław Mikołajewski

Stron – 176

Wydawnictwo Dowody na Istnienie, 2019

Plan II- Kobiety 10/10

Wyjaśnienie na marginesie

Nie powstałam

z prochu,

nie obrócę się

w proch.

Nie zstąpiłam

z nieba

i nie wrócę do nieba.

Jestem sama niebem,

tak jak szklany strop.

Jestem sama ziemią,

tak jak rodna gleba. 

Nie uciekłam

znikąd

i nie wrócę

tam.

Oprócz samej siebie nie znam innej dali.

W wzdętym płucu wiatru

i w zwapnieniu skał

muszę

siebie

tutaj

rozproszoną

znaleźć. 

(str 33)

◾

O kim ,o czym jest książka?

O poszukiwaniu Zuzanny Ginczanki. Miejsc z nią związanych, ludzi, który ją znali Szukanie poprzez wiersze, strzępki wspomnień, zachowane zdjęcia.

Chociaż tak po prawdzie

I co ważne dla czytelnika tekstu mającego, owszem, zewnętrzny kształt książki, lecz który książką o Ginczance nie jest?

To raczej opowieść o kimś, kto jej szuka.

(…) O samym szukaniu (…) (str13)

◾

Książka jest chaotyczna, rwana narracja, autor daje dużo tropów, którymi można podążać.

Czy dowiedziałam się czegoś więcej o Ginczance niż to co do tej pory znalazłam w Internecie?

Nie.

Ale tak jak autor

Zostawiam Zuzannę w spokoju. (str 170)

Niech mówią o niej jej wiersze, a resztę niech zakrywa mgła tajemnicy.

Chominowa

Zofia Chominowa, sąsiadka ze Lwowa, dobrze wiedziała, że w mieszkaniu w jej kamienicy mieszkają Żydzi, choć powinni być w getcie. Powiadomiła niemieckich żandarmów, a potem patrzyła z satysfakcją, gdy żandarmi wyprowadzali poetkę. Wtedy Ginczanka miała szczęście, udało się ją wykupić. Drugi raz, gdy ukrywała się w Krakowie, już się nie powiodło. Ginczanka została rozstrzelana w 1944 r., też ktoś doniósł. Chominowa po wojnie była sądzona za donosy na Żydów i współpracę z Niemcami, wiersz żydowskiej poetki z 1942 r. był jednym z dowodów w sądzie, została skazana i siedziała w więzieniu. 

przewodnik-katolicki.pl