Wiesz, myśmy wtedy nie szukali godności w swojej śmierci, śmierć była cały czas, myśmy szukali tylko ucieczki od śmierci.
„To nie deszcz, to ludzie -Halina Birenbaum. W rozmowie z Moniką Tutak-Goll
Stron – 373
Wydawnictwo Agora,2019
Wywiad z Haliną Birenbaum to nie tylko obozowa historia.
To także opowieść o życiu codziennym, pierwszych miłościach, jak i rozczarowaniach. Opowieść o najbliższej rodzinie, o konfliktach, smutkach i radościach.
Jest też o trudnych początkach w Izraelu i o tym jak postrzegano ocaleńców
To historia o tym jak przeżyta trauma przenosi się na następne pokolenia.
Halina Birenbaum ma konkretny cel w swoim życiu, oddać hołd zmarłym i ocalić ich od zapomnienia.
Bardzo poruszająca książka. Polecam!
◾
Dodam jeszcze, że Halina Birenbaum wspomina pewne małżeństwo, nie mieli nikogo. Ona po ich śmierci zachowała ich zdjęcie, trzyma w rodzinnym albumie.
Żeby pamięć o nich nie uległa zapomnieniu.
Jedna z sióstr mojej Babci, zmarła w 1945 roku w trakcie deportacji. Miała 23 lata.
Nie pozwolę o niej zapomnieć. Powiększyłam zdjęcie, powiesiłam na ścianie. Umieściłam ją w przestrzeni wspomnień.
◾
Jedźcie do Treblinki
Jedźcie do Treblinki
Otwórzcie oczy szeroko
Wyostrzcie słuch
Wstrzymajcie oddech
wsłuchajcie się w głosy wydobywające się tam
spod każdego ziarenka ziemi –
jedźcie do Treblinki
Oni czekają na was, spragnieni głosu waszego życia
znaku waszego istnienia, kroku waszych nóg
ludzkiego spojrzenia
rozumiejącego, pamiętającego
powiewu miłości na Ich prochy –
jedźcie do Treblinki
z własnej, wolnej woli
jedźcie do Treblinki w potędze bólu nad okropnościami
tu dokonanymi
z głębi zrozumienia i serca, które płacze, nie godzi się
wysłuchajcie Ich tam wszystkimi zmysłami
jedźcie do Treblinki
opowie wam tam cisza zielona, złotawa lub biała
niezliczone opowieści
o życiu wzbronionym, niemożliwym – odebranym
jedźcie do Treblinki
spójrzcie, jak czas tam stanął
grzmiące milczenie umarłych
kamieni na model ludzkich postaci w tej głuszy
jedźcie do Treblinki odczuć to przez chwilę –
jedźcie do Treblinki
zasadzić kwiat gorącą łzą, westchnieniem ludzkim
przy jednym z kamieni upamiętnienia zgładzonych
ich popiołami i prochem
Oni czekają na was w Treblince
byście przyszli, wysłuchali ich opowieści unoszących się
w tej ciszy
przynieście Im za każdym razem
wieść o trwaniu waszego życia wtedy zabronionego
o miłości ożywiającej
jedźcie do Treblinki poprzez wszystkie pokolenia
nie zostawiajcie Ich samotnych –
Halina Birenbaum
Wiedźmowisko 
gdy byłem jak dzieciak na koloniach w Broku, pojechaliśmy na wycieczkę do Treblinki… wycieczka fikuśna, bo wynajęto kilku ludzi na furmankach… ale na miejscu okazało się, że bardzo niewiele zostało, właściwie nic… tylko jakieś tory, a obok pomnik otoczony polem głazów… zajrzeliśmy jeszcze do Treblinki 2, a tam był tylko jeden wielki dół…
p.jzns 🙂
PolubieniePolubienie
39:20
PolubieniePolubienie
pamiętam, że w tym dole znalazłem czaszkę kota… zapewne była ona dużo młodsza, niż z tamtych czasów, ale wśród na, dzieciaków zaistniała legenda, że kot został zjedzony przez więźniów… miałem tą czaszkę przez kilka lat, umytą, polakierowaną, ale potem miałem przeprowadzkę i stało się z nią to, co dzieje się z wieloma rzeczami podczas przeprowadzek, czyli wcięło ją gdzieś…
PolubieniePolubienie
z obozów zwiedzałem jeszcze tylko Schtuthof (Sztutowo) już jako nastolatek podczas jakiejś wycieczki, ale tam się zachowało sporo, tylko w trochę bałaganiarski sposób było to poupychane, być może ktoś wtedy nie miał pomysła, jak urządzić muzeum… być może do obecnych czasów sporo się zmieniło, ale wtedy nie robiło to dobrego wrażenia…
PolubieniePolubienie
Ja też byłam w jednym obozów.
Tylko nie mogę sobie przypomnieć którym.
To było w pierwszej klasie liceum.
Ale prawdopodobnie to też był Stutthof .
Prawdopodobnie!!!
PolubieniePolubienie
Może kiedyś.
PolubieniePolubienie
Rozmowa jest lepiej poprowadzona niż ta z Posmysz
PolubieniePolubienie
Musowo chciałabym przeczytać!
PolubieniePolubienie
Warto.
PolubieniePolubienie
Widziałam Oświęcim (w straszny upał), widziałam Gross-Rosen (w straszny ziąb). Nie umiałam sobie wyobrazić tych miejsc w tamtym czasie inaczej, jak coś nie za bardzo realnego (pewnie mam taki mechanizm obronny).
PolubieniePolubienie
Nikt tak do końca nie jest wstanie sobie wyobrazić.
PolubieniePolubienie